Worldschooling
Worldschooling. Twee jaar geleden had ik die term zelfs nog nooit gehoord. Toen we besloten om een jaar te gaan reizen, was de scholing van onze kinderen één van de dingen die ons het meest bezighield.
[expand title=”Lees meer…”]Hoe zouden we dat gaan aanpakken? Hoe zouden we zorgen dat ze “niets misten” en “mee waren” als we na een jaar terugkwamen. Dus gingen we op zoek naar informatie over scholing en opvoeding.
Eerst zochten we uit hoe we alles praktisch moesten regelen. Hoe de Belgische wetgeving in elkaar steekt, wat precies de wetten zijn voor de scholing van je kinderen. In België is er leerplicht, maar geen schoolplicht (dit in tegenstelling tot Nederland, waar er wel degelijk schoolplicht is). Leerplicht betekent dat je verplicht bent je kinderen te laten “leren”, maar dat dat ook mag in een kader buiten school. Je moet hierbij dan wel een aantal zaken in acht nemen. Tot onze grote vreugde waren er dus geen wettelijke belemmeringen tegen ons plan om te gaan reizen met de kinderen.
Maar hoe zouden we dat dan gaan aanpakken, onze kinderen op reis gaan “scholen”? We begonnen hierover allerlei informatie op te zoeken en kwamen in contact met termen als “homeschooling”, “worldschooling”, “unschooling”, “deschooling”, “interest-led learning”, “immersion learning”,… We begonnen te beseffen dat “education” veel meer is dan enkel “schooling”. Een hele wereld ging voor ons open. We voelden dat veel van deze nieuwe ideeën waar we mee in contact kwamen heel erg aansloten bij wat we diep in onszelf dachten en voelden. De wrijvingen die we zelf al gevoeld hadden met het schoolsysteem, de onvrede met bepaalde aspecten van het huidige onderwijssyteem, kregen plots woorden en een breder kader.
We definieerden voor onszelf wat wij dachten dat een goede opvoeding zou zijn voor onze kinderen en lieten hierbij gaandeweg het concept van de traditionele scholing helemaal los. Dit was (en is nog steeds) een boeiend proces, waarbij we vaak tot de conclusie komen dat wij zelf heel veel vaste denkkaders los te laten hebben. Maar door dit hele proces zijn niet alleen de kinderen, maar ook wijzelf weer heel veel gaan bijleren, en vooral, weer heel erg gaan genieten van bijleren. We zien leren niet meer als een eng concept, iets dat in de schoolbanken moet gebeuren. Leren is voor ons nu gewoon een onderdeel van leven geworden. Leren is constant en overal. Als we onze nieuwsgierigheid en interesses volgen, dan leren we snel en diep. Als we leren in relatie met de realiteit dan leren we als vanzelf. Leren is verrassend eenvoudig en ongelooflijk leuk. Een quote die voor ons onze huidige opvoedingsfilosofie goed samenvat is deze: “Learning is not so much the filling of a bucket, as it is the lighting of a fire.”
[/expand][pt_view id=”b7d3b2fe3n”]