Reizen

Augustus 2018: ons avontuur start in Costa Rica

18 juni 2019

Ons full time reisavontuur start begin augustus 2018 in Costa Rica. In de zomer van 2017 waren we met het gezin op reis gegaan naar Panama. Die reis was voor het hele gezin een echte topervaring.

De gedachte kwam in ons op: Zo zou ons leven altijd moeten zijn….

Gevolgd door de gedachte: Wat als dat mogelijk zou zijn? Wat als we dat mogelijk zouden maken?

Die gedachten laten ons niet meer los, en tegen eind september beslissen we om er helemaal voor te gaan. We zouden de volgende zomer vertrekken voor op zijn minst een jaar full time reizen. Er volgt een druk jaar van voorbereiden. Maar eindelijk is het dan zover: op drie augustus 2018 vertrekken we naar Costa Rica.

De eerste paar dagen brengen we door in San Jose. Met behulp van wheelsCR.com kopen we een tweedehands auto en regelen we al het papierwerk hiervoor (veel papierwerk!). Onze auto zou een belangrijke reispartner worden, want we plannen voor dit jaar een roadtrip vanuit Costa Rica, doorheen Nicaragua, Honduras, El Salvador, Guatemala, Belize tot in Mexico, en dan weer terug naar Costa Rica.

We adopteren hem dan ook liefdevol in onze familie en dopen hem “Rodrigo”. We voorzien Rodrigo van een paar leuke stickers en een bagagedrager. En na een paar “regeldagen” zijn we helemaal klaar om samen met Rodrigo écht aan ons grote avontuur te beginnen. We laten met veel plezier het drukke San Jose achter ons en rijden naar Dominical, een klein plaatsje aan de zuidkust van Costa Rica.

Als we na een uitdagende rit over een onverhard jungle pad uiteindelijk ons huisje vinden, worden we daar uiterst hartelijk verwelkomd door Marvin. Hij toont ons eerst de tuin en dan het huis. In de tuin snijdt hij verse vruchten van de bomen en laat ons ervan proeven. Carambola, mango en banaan. Heerlijk! Hij hakt kokosnoten van de bomen en laat ons ervan drinken. Yammie! Hiervoor gebruikte hij zijn grote machete, waar de kids van onder de indruk zijn, evenals van een groot litteken op zijn hand, van die bewuste machete….. Ze mogen ook eens proberen, en doen dat gelukkig met de nodige voorzichtigheid 🙂 Maar blijkbaar is kokosnoten hakken en openmaken niet zo gemakkelijk als het eruitziet!

Hij toont ons ook gekko’s en iguana’s en vogels in de tuin en hij vertelt ons dat we veel kans hebben om toekans en aapjes te zien in de bomen rondom het huis. We zijn op slag helemaal blij van al dit leuks en we voelen dat hier in dit huis ons avontuur écht begint….

Na het verkennen van de tuin, neemt Marvin ons mee naar binnen. “Binnen” is in dit geval een ruim concept, want het huis is eigenlijk een soort binnen-buiten huis. Enkel de slaapkamers zijn echt “binnen” en kunnen afgesloten worden. De leefruimtes zijn volledig open, zonder ramen of deuren. Daardoor heb je eigenlijk het gevoel dat je echt buiten leeft, en voel je een heel sterke verbondenheid met de natuur om je heen. We vinden het fantastisch en voelen ons direct helemaal thuis in dit binnen-buiten huis.

De eerste avond zitten we buiten in de tuin, overweldigend door de heldere sterrenhemel. En door de nachtelijke geluiden van de jungle. Fantastisch vinden we dit. We voelen ons op een vreemde manier “thuisgekomen”…..

De volgende dag begint vroeg, met de eerste zonnestralen en de geluiden van de jungle die wakker wordt. We hebben een prachtig open terras op de eerste verdieping waar we rustig wakker worden, yoga doen en uitkijken over de jungle. Plots spot iemand van ons de eerste toekan. En dan nog één. en dan nog één. Eén van de bomen voor ons huis is duidelijk de lievelingsboom van de plaatselijke toekans. Ze verzamelen met tientallen in de boom. Een prachtig zicht waar we enorm van genieten.

Dan ziet iemand plots een aapje in de bomen vlak naast ons terras. Hij is de voorloper van een hele troep apen, die slingerend van boom naar boom ons huis passeren. We spotten een paar baby’tjes die door de mama op de rug gedragen worden. Super schattig. En een paar dappere kleuters die het zelf eens willen proberen en daarbij de gekste capriolen maken. Hilarisch! Het duurt een tijdje voor de hele troep gepasseerd is, en als ze uiteindelijk weg zijn, genieten we nog een hele tijd na.

Na dit onverwachte begin van de dag maken we samen havermoutpannenkoekjes en beleggen we een “familieraad”. Het voelt immers heel duidelijk anders aan dan alle andere keren dat we “op vakantie” waren. We zullen veel langer op één plaats blijven, er moet gewerkt en “geschoold” worden, er is vanalles te regelen, we gaan niet op restaurant maar koken zelf,….. Kortom, ons leven stopt niet eventjes voor een bepaalde periode, maar dit IS nu ons leven. En hoe we dat gaan aanpakken moeten we nu zelf bepalen. Dus maken we afspraken met het hele gezin, zodat we allemaal op dezelfde lijn zitten en ons allemaal goed voelen bij de gemaakte afspraken. We spreken af dat we dit project als een team gaan aanpakken. De familieafspraken zullen in de loop van het jaar constant herzien en aangepast worden, al naargelang de plaats waar we zijn en het proces dat we allemaal doormaken (afzonderlijk en samen). Het enige dat vastligt, is dat we afspraken maken, maar dat er niets vastligt…

We genieten in Dominical vooral van in ons huisje zijn, van het groen van de jungle rondom ons en van de dieren in die jungle (de toekans en de apen begroeten ons bijna dagelijks en we ontdekken dat we een grote iguana zowat als ons huisdier hebben). Daarnaast genieten we ook van onze dagelijkse uitstappen naar het strand en de zee.

We beginnen allemaal met bodyboarden en vinden het fantastisch. Ik ben de traagste leerling, maar dat kan mijn pret niet drukken. Als het me dan af en toe lukt om eens een grote golf te nemen, ben ik helemaal door het dolle heen. De kinderen vinden het fantastisch om me (te proberen) iets bij te brengen en zijn apetrots op mij en op zichzelf als deze moeilijke opdracht slaagt 🙂

Daarnaast beginnen Willem en de jongens ook met surflessen. Een korte uitleg op het droge, en dan hoppa, met het board het water in. Ze komen al snel tot de conclusie dat rechtstaan op je board niet zo gemakkelijk is als die surfers het er doen uitzien! De eerste les is dan ook een les van veel proberen en weinig resultaat. Alleen Kobe staat op het einde van de eerste les al trots rechtop op zijn board. Maar iedereen blijft proberen en na een paar dagen lukt het beter en beter en kunnen ze als (bijna) echte professionals al een paar (kleine) golfjes pakken. Wat een feest!

Een hoogtepunt van ons verblijf in Dominical zijn onze bezoekjes aan het natuurpark Manuel Antonio. We gaan er twee keer naartoe, omdat we het er zo heerlijk vinden. Manuel Antonio is een vrij klein en dus goed bewandelbaar park. Er zijn enerzijds de prachtige witte stranden en de helderblauwe zee en anderzijds de mangroves en de jungle, waar het barstensvol dieren zit.

We wisselen onze dagen in Manuel Antonio dan ook af met spelen en relaxen in het heerlijke warme water en wandelen door de jungle en onze ogen uitkijken om al de dieren te spotten. Onze kinderen ontpoppen zich tot echt wildlife spotters, ze lopen voorop en wijzen ons alle dieren aan die ze zien. We zien felgekleurde krabben, luiaards, brulapen, capucijnaapjes, wasberen, felgekleurde kikkers, iguana’s, alligators, agoeti’s, hertjes, allerlei soorten vogels en nog veel meer….. We keren beide keren terug naar huis met een vol hoofd, een vermoeid lichaam en een blij hart.

La Fortuna

Na tien dagen die voorbijvliegen, zit de tijd in “ons” junglehuisje erop en rijden we naar La Fortuna, een dorpje in de bergen, aan de voet van de vulkaan Arenal, waar we een dikke week zullen verblijven. La Fortuna is een toeristische trekpleister en er is dan ook vanalles te doen in en rond het dorpje. We hebben echter op de korte tijd dat we weg zijn al gemerkt dat we het veel trager en rustiger aan gaan moeten doen dan we op vorige reizen gewend waren. Want naast de “toeristische activiteiten” gaat er ook heel veel tijd naar de “gewone dingen des levens”. Boodschappen doen, koken, werken, “school”, onvoorziene dingen regelen (zoals drie autopannes op twee weken tijd en het regelen van een nieuwe nummerplaat nadat we de onze zijn kwijtgeraakt bij het oversteken van een kolkende rivier),… het vraagt allemaal zijn tijd, zeker omdat we het allemaal moeten doen in een niet-vertrouwde omgeving, waarbij we constant alles moeten uitpluizen en uitzoeken, en dat dan ook nog in een vreemde taal! Maar dit alles is ook een aspect van op reis zijn, en op een bepaalde manier genieten we eigenlijk ook daar van. We beslissen wel om een aantal dagen per week vast uit te trekken voor werken en het regelen van praktische zaken. We moeten dus selectief zijn, en we hebben er dan ook een hele kluif aan om te beslissen wat we wel en niet gaan doen in en rond La Fortuna.

Ondanks onze strenge selectie hebben we toch een drukke week, en doen we uiteindelijk toch nog redelijk wat uitstappen. Eén van de absolute highlights van de week is ons bezoek aan de chocoladeboerderij van Don Olivo en zijn zoon. We worden super gastvrij ontvangen en krijgen een rondleiding geven op de boerderij. Ze verbouwen hoofdzakelijk cacao, waar ze dan ook zelf ambachtelijke chocolade van maken. We leren vanalles over de cacaoplant, en over het proces van chocolade maken. Dat mogen we dan trouwens ook zelf proberen. En ja hoor, ons zelfgemaakt plakje chocolade smaakt hemels 🙂

Naast cacao worden er ook nog allerlei andere gewassen verbouwd op de boerderij (Don Olivo en zijn familie leven bijna uitsluitend van wat ze zelf produceren). Het wordt dan ook een uiterst interessante rondleiding waarbij we ons ogen uitkijken, en veel mogen voelen en proeven. De kinderen hangen aan de lippen van Don Olivo en nemen alles als sponsen in zich op. Op het einde mogen we ook nog ons eigen suikerriet persen om daar een lekker verfrissend soort limonade van te maken. Willem en ik krijgen een glaasje “bewerkt suikerrietsap” (rum) met kokosnootsmaak. Heerlijk!

Een tweede hoogtepunt van de week is ons bezoek aan het natuurpark Mistico Hanging Bridges. In dit natuurpark hebben ze een soort wandeling door de boomtoppen van de jungle gemaakt, waarbij je over een aantal spectaculaire hangende bruggen wandelt (de langste is ongeveer 100m!).

We zijn vroege vogels, en dus zijn we de eerste bezoekers van de dag. De nevel hangt nog tussen de toppen van de bomen en geeft alles een vleugje extra mysterie. Het is heel prettig om rustig door de jungle te wandelen en te genieten van alle mooie exotische planten die we zien. De kinderen zijn steeds op de uitkijk naar de volgende brug en vervelen zich geen moment. Het oversteken van sommige bruggen is een avontuur op zich. In de bovenste laag van de jungle loop je van boomtop naar boomtop, met onder jou de rest van de jungle. Alles in een laagje mysterieuze nevel gehuld. Bijzonder. De twee uur durende wandeling vliegt voorbij en we zijn net terug bij het gebouwtje aan de ingang van het park als een tropische regenbui losbarst. Oef!

Aangezien we allemaal graag een duik nemen bij een frisse waterval, willen we een bezoekje aan Catarata Rio Fortuna ook niet schrappen. Deze waterval dondert 70 meter naar beneden, in een canyon van donker vulkanisch gesteente en ziet er zelfs al vanuit de verte spectaculair uit. Bovendien zijn er beneden bij de waterval een paar aangename zwemplekken. Dus beginnen we enthousiast aan de fikse wandeling naar de voet van de waterval. Daar worden we helemaal overdonderd door het brullende geraas van het neerstortende water. Een klein eindje verder kunnen we elkaar weer verstaan en is er een leuke plek voor een frisse duik. Een zalige manier om af te koelen! We blijven hier dan ook een hele tijd en genieten van het spel van opwarmen-afkoelen-opwarmen-afkoelen.

Hoewel we heel erg genieten van het frisse water van watervallen en riviertjes, vinden we warm water van natuurlijke hot springs ook heel leuk. Lekker relaxen, yes please! En door de vulkanische activiteit zijn er rond La Fortuna nu net een heleboel hot springs (één van onze redenen om naar La Fortuna te komen)! We besluiten om een publieke natuurlijke hotspring op te zoeken en één van hot spring resorts uit te proberen. Beide ervaringen zijn heel anders, beide zijn heel leuk.

De publieke natuurlijke hotspring is een brede warme rivier, waar er allerlei plekjes zijn waar je je kunt nestelen voor een poosje heerlijk relaxen in het warme water. Midden in de natuur, tussen de bomen, met wat visjes rond je enkels. Heerlijk. Het hot springs resort is een verzameling van verschillende zwembaden met water van verschillende temperaturen. Er zijn een aantal glijbanen die we allemaal met plezier uittesten (heerlijk met dat warme water). En dan zijn er de bubbelbaden. Ik denk dat we hier het grootste deel van de tijd doorbrengen, tussen de duiken, het springen en de glijbanen door, lekker genietend en kletsend over van alles en nog wat.

Via via horen we dat er in La Fortuna ook een leuke plek is die “El Salto” genoemd wordt. Het is een plek bij een rivier, waar je vanop rotsen langs de rivieroever in het water kan springen. Of vanaf een touw aan een hoge boom, waarbij je op een soort tarzan-achtige manier over het water slingert en hoopt dat je het touw op het juiste moment loslaat… Lokale durvers zouden er een sport van maken om zo spectaculair mogelijke duiken en sprongen uit te voeren. Deze plek willen we natuurlijk eens gaan uitchecken!

En we zijn heel blij dat we dat doen. Want het is een mooie plek met inderdaad prima mogelijkheden om in het water te springen. We vinden een geschikte rots en nemen de ene frisse duik na de andere. Na een tijdje komen er mensen uit de buurt, die inderdaad spectaculaire sprongen van het touw maken. Ze moedigen Willem aan, en die maakt tarzansgewijs een aantal (voor mij) adembenemende sprongen. De kinderen en ik houden het voor de zekerheid toch maar bij springen van de rotsen. Een heerlijke namiddag en voor de kinderen misschien wel de allerleukste activiteit in La Fortuna.

Met al deze activiteiten en daarnaast nog de nodige tijd uitgetrokken om te werken en praktische zaken te regelen, vliegt ook onze tijd in La Fortuna voorbij. We beseffen dat het al eind augustus is, en dat we dus al bijna een maand op reis zijn…..De eerste week van september zullen we nog rondreizen en daarna zullen we we ons voor een maand settelen in Santa Teresa, een dorpje op de Peninsula de Nicoya. Maar dat is voor een volgend verhaal!

141 Comments

Laat een antwoord achter aan https://tziutzim.com Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *